در ميان سفرنامه‌هاي اروپاييان در سده‌هاي اخير، كه از منابع گاه بسيار مهم تاريخ ايران به شمار مي‌روند، آثار ميسيونرهاي مسيحي همواره كم‌تر شناخته شده و مورد رجوع بوده‌اند. همچنين اين نوع آثار كه ويژگي‌ها و اهميت خاص خود را دارند، جز در مواردي معدود، به زبان فارسي نيز ترجمه نشده‌اند و از اين رو آشنايي محققان ايراني با اين نوع از سفرنامه‌هاي اروپايي در حد ناچيزي قرار دارد و جز مواردي خاص، محققان ايراني هيچ گاه رجوع گسترده‌اي به اين نوع سفرنامه‌ها نداشته‌اند. اين نوع سفرنامه‌ها عموماً از ويژگي‌هاي خاصي برخوردارند كه در رأس آن‌ها توجه مؤلفان اين نوع سفرنامه به ارائه اطلاعات مرتبط با كار اصلي خود يعني تبليغ مسيحيت و ضرورت‌ها و چگونگي انجام اين تبليغ و دعوت بوده است. از اين منظر، سفرنامه‌هاي مذكور و از جمله سفرنامه حاضر داراي اطلاعات منحصر به فرد و كم‌تر مورد توجه واقع شده‌اي در خصوص دلايل اصلي تلاش براي تبليغ مسيحيت از سوي انجمن‌هاي تبليغي كليساها هستند و افزون بر آن اطلاعات منحصر به فرد ديگري نيز دربارة نحوة انجام كار ميسيونري در اين آثار وجود دارد كه توجه به آن‌ها مي‌تواند علاوه بر روشن كردن ابعاد تازه‌اي از اوضاع و احوال اجتماعي و مذهبي ايران در سده‌هاي اخير، تصوير عيني‌تر و واقعي‌تري از دلايل و چگونگي فعاليت مبلغان مسيحيت در ايران را در اختيار پژوهشگران ايراني قرار دهد.