شیخ غلامعلی حکیم شیرازی (ملّا غلامعلی فانی برازجانی‌الاصل خشتی‌المسکن شیرازی ) فرزند ملّا علی اکبر، فیلسوف، عارف، متفکّر و شاعر شیعه‌مذهب اواخر قرن سیزدهم و اوایل قرن چهاردهم هجری است که در سالهای پرمخاطرۀ منتهی به انقلاب مشروطیت و بعد از آن، به ادب فارسی و حکمت اسلامی اشتغال و اهتمام داشته است.
تاریخ ولادت حکیم بر ما پوشیده است، امّا سال درگذشت او از مادّه تاریخی که نعمت فسایی سروده، ۱۳۳۵ ه‍. ق. به دست می‌آید.
***
شیخ غلامعلی، مقدّمات علوم را در شیراز فراگرفت و چون در آن زمان حوزۀ فلسفی و عرفانی تهران بسیار پر رونق بود، برای ادامۀ تحصیلات خود به تهران سفر کرد و در مدرسۀ سپهسالار اقامت گزید. گویا در همان دوران اقامت در مدرسۀ سپهسالار (دانشگاه شهید مطهّری کنونی) بوده که مرحوم آقا محمّدکاظم ملک‌التجّار شیخ غلامعلی را به تربیت فرزندان خویش برمی‌گزیند که یکی از ایشان، مرحوم حاج حسین آقا ملک مؤسس کتابخانۀ ملّی ملک است که از استاد خود بسیار کسب کمال نموده است. وفات حکیم در خانۀ پدری حاج حسین آقا ملک واقع در بازار بین‌الحرمین تهران حدّ فاصل دو مسجد امام (مسجد شاه سابق) و مسجد جامع اتّفاق افتاده، امّا از مدفن ایشان اطلاعی نداریم. بعید نیست حکیم در گورستان ابن بابویه که مدفن استادان او مانند آقا محمّدرضا قمشه‌ای و میرزا ابوالحسن جلوه است، مدفون شده باشد.